W latach 1990-2018 nauki przyrodnicze i techniczne otrzymały 770% więcej funduszy na badania nad zmianami klimatu od nauk społecznych (Overland, Sovacool 2020; zob. też Antal 2018). Zostaną omówione najważniejsze wnioski z książki Uspołecznianie antropocenu. Ekowerwa i ekonomia ekologiczna dewzrostu. Porozmawiamy o transdziedzinowym, obiecującym obszarze badań ekonomii ekologicznej, dzięki czemu uspołecznia się tu debatę o granicach planetarnych i antropocenie. Ujęcia dewzrostowe to koncepcje o heterogenicznym charakterze. Ich centralnym elementem jest postulat koniecznej, radykalnej zmiany społeczno- kulturowej: wystudzenia wzrostu PKB i zasobożerności, w pierwszym rzędzie w krajach rozwiniętych. Dokonuje się tu niezbędnej, metabolicznej korekty naszych założeń myślowych i teorii. Ekonomia ekologiczna „wsłuchuje się” w raporty przyrodoznawców, alarmujących nas o ryzyku destabilizacji systemów planetarnych i możliwej utracie przyszłości. To przykład udanej współpracy ponad podziałami na humanistykę, nauki społeczne i przyrodnicze. Jest to równocześnie normatywny i pluralistyczny obszar badań. Prześledzimy jego „gramatykę”, wskazując jego założenia filozoficzne, postulaty metodologiczne, wybrane pojęcia i preferencje aksjologiczne.
Webinar poprowadzi: prof. dr hab. Ewa Bińczyk
Data: 07.11.2023
Czas: 17.30-19.00
Miejsce: Online
prof. dr hab. Ewa Bińczyk
Pracuje w Katedrze Filozofii Praktycznej na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych UMK w Toruniu. Zajmuje się współczesną filozofią środowiskową, założeniami filozoficznymi ekonomii ekologicznej dewzrostu, filozofią nauki, studiami nad nauką i technologią i kontrowersjami w nauce.
Członkini Rady Naukowej IFiS PAN, Komitetu Prognoz PAN, Rady Ekspertów Koalicji Klimatycznej i Rady Fundacji Edukacji Klimatycznej. Współpracuje z Fundacją Funduszu Pomocy Studentom (ekoKoalicja na rzecz ekoUczelni).
Jest autorką książek: Socjologia wiedzy w Biblii (Nomos 2003), Obraz, który nas zniewala (Universitas 2007), Technonauka w społeczeństwie ryzyka (UMK 2012), a także Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu (PWN 2018).
Ostatnia książka w 2019 roku była nominowana do Nagrody im. Długosza, a także wskazana jako jedna z „20 książek do czytania w XXI wieku” (Lista Międzynarodowego Czytania akcji „Polityki” i Teatru Studio, wrzesień 2019). W styczniu 2022 roku książka ukazała się w języku rosyjskim (wydawnictwo The New Observer).
Współautorka pracy Modeling Technoscience and Nanotechnology Assessment (Peter Lang 2014), współredaktorka wyboru tekstów Studia nad nauką oraz technologią (UMK 2014) oraz Horyzontów konstruktywizmu. Inspiracje, perspektywy, przyszłość (UMK 2015). Stypendystka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2005), Fundacji Fulbrighta (2006-2007), laureatka stypendium tygodnika „Polityka” „Zostańcie z nami” (2010).
W semestrze zimowym roku 2016 visiting scholar na Uniwersytecie Harvarda (Department of History of Science). W sierpniu 2021 współprowadząca seminarium na Forum Europejskim w Alpbach.